Lang leve de juf!

Lang leve de juf!

Juf Anne is een juf zoals ik alle kinderen gun. Ik heb mijn ogen uitgekeken.

Sandy was jarig en ik mocht mee de klas in om foto’s te maken tijdens het feestje op school. In de ogen van velen was Sandy een kind dat zich overal mee bemoeide. Ik zag haar als een kind dat te veel verantwoordelijkheid op zich na en mocht leren de verantwoordelijkheid bij de ander te laten. Juf Anne speelde in op Sandy’s behoefte aan behulpzaam zijn.

Juf Anne vroeg alle kinderen in de kring te gaan en te blijven zitten en heel stil te zijn om te luisteren naar het verhaal wat zij zou gaan vertellen. Alle kleuters zaten stil op hun stoeltjes en juf Anne begon te vertellen. Na een tijdje stond Sandy op. Juf Anne keek niet op of om en vertelde rustig verder. Sandy liep naar de kast, pakte een tissue, gaf het aan het kindje (met een vieze neus) naast haar en ging weer zitten.

Toen de ochtend afgelopen was vroeg ik aan juf Anne waarom ze niet ingegrepen had toen Sandy opstond. Negen van de 10 leerkrachten zou reageren zodat het kindje bleef zitten. Juf Anne zei: “Sandy doet nooit iets zomaar”. Ze vertelde dat wanneer er een nieuw kindje kwam ze dat aan Sandy overdroeg. Ze wist dan zeker dat Sandy alle materialen uit de kast zou laten zien en uitleggen en dat Sandy met het kindje zou spelen totdat ze zag dat het kind zelf vriendjes kreeg, dan liet ze het los. Wat een vertrouwen had juf Anne in mijn dochter! En vooral, wat zag zij wat de kinderen in haar klas nodig hadden. Later heb ik meegemaakt dat Sandy de opdracht kreeg om tegen alle kinderen te zeggen dat ze hun rugzakje met drinken en fruit op de gang mochten laten. Ik zag haar groeien en er was niet een kindje dat het in zijn hoofd haalde tegen haar in te gaan.

Sandy is nog steeds zorgzaam en heeft nog steeds de neiging direct te handelen. Ze ziet wat een ander nodig heeft nog voor de ander zelf ziet wat zijn behoefte is. Toch heeft ze in de eerste twee jaren van haar basisschoolleven zelfvertrouwen opgedaan. Ze werd gezien en mocht er zijn. Haar sterke kanten werden benut met als gevolg dat ze weinig behoefte had om uit zichzelf van alles te regelen. Deed ze dat wel dan werd ze óf vriendelijk terecht gewezen óf er werd gebruik van gemaakt en gezegd: fijn dat je dat wilt doen Sandy. Deze basis, gezien worden en beloond worden in je kwaliteiten, hebben haar een basis gegeven. Dat gun ik alle kinderen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *