Eenzaam anders

Er zijn kinderen die niet zoveel vriendjes en vriendinnetjes hebben. Die op school niet meedoen met spelletjes in de pauze en die altijd net een beetje naast de groep staan. Op foto’s zie je soms dat zij letterlijk buiten de groep staan, ze horen erbij maar toch ook weer niet. Het is niet zo dat deze kinderen daar altijd bewust voor kiezen, voor dat anders zijn dan anderen. Zelf vinden ze meestal dat de rest zo anders is dan zij. Toch zijn het geen sociaal zwakke kinderen, ze komen uit diverse milieus, hebben vaak goede omgangsvormen, houden veel rekening met de gevoelens van een ander en zijn erg behulpzaam. Maar waarom hebben ze dan geen aansluiting en staan zij vaak letterlijk alleen?

Alle kinderen, hoe klein ook, komen met hun eigen geschiedenis op school. Het ene kind is altijd thuis geweest, het andere gaat van baby af aan naar de opvang. De ene ouder is beschermend de andere ouder moedigt vooral de eigen verantwoordelijkheid van het kind aan. Toch is dit niet wat het verschil maakt. Het verschil zit in het kind zelf. In wat hij doet met wat hij ziet en hoort. Deze kinderen zien en horen meer. Zij zijn in staat om van jongs af aan gedragspatronen te herkennen, om onderliggende strategieën bloot te leggen. Het zijn kinderen die weten waarom een ander doet wat hij doet, waarom de ander zegt wat hij zegt en reageert zoals hij reageert. Deze kinderen zien waarom iemand een defensieve houding heeft of waarom iemand bang is om gekwetst te worden.

Voor veel mensen is het moeilijk om met deze kinderen om te gaan. Het zijn krachtige kinderen. Het zijn kinderen die met oprechte verbazing kunnen reageren en daarmee (ook volwassenen) enorm kunnen spiegelen. Leeftijdgenootjes vinden het meestal niet prettig om met deze kinderen te spelen. Het zijn krachtige kinderen waardoor minder krachtige kinderen zich niet prettig voelen, het zijn gevoelige en eerlijke kinderen waardoor veel kinderen zich bedreigd voelen en hun eigen eerlijkheid en gevoeligheid gespiegeld zien.

De reden waarom veel van deze kinderen ook letterlijk naast de groep gaan staan is omdat zij verloren zijn binnen de groep. Er komt teveel op hen af. Door naast de groep te gaan staan kunnen zij zich staande houden. Om zich staande te houden hebben zij het nodig uit de groepsenergie te stappen en hun eigen energie te voelen. In tegenstelling tot veel kinderen die zich juist willen conformeren aan de groep kunnen deze kinderen zich niet aanpassen wanneer zij het idee hebben iets van hun eigenheid te moeten inleveren. Dit is ook een van de grootste verschillen tussen deze kinderen en andere kinderen. Ze doorzien gedragspatronen en structuren en doorzien manipulatie terwijl andere kinderen hier juist, bewust en onbewust, gebruik van maken. Wanneer een kind weet dat zijn moeder hem zijn zin geeft als hij hard gaat huilen in een winkel zal hij dit niet nalaten. Deze groep kinderen begrijpt dat niet, je kunt er toch gewoon om vragen? Dat vragen niet altijd het gewenste succes heeft accepteren zij.

Noor Gabriëls

(eerder gepubliceerd door HSPadviseurs)